دعا

بدترین احساس اینکه کارهایی رو انجام بدی که اصلا باورت نشه که این تو هستی که اون ها رو انجام دادی.

کارهایی که گاهی خوب و گاهی بد هستند. خیلی بد که تو این دنیا حتی خودت و کامل نشناسی چه برسه به شناختن دیگران.

چقدر خودتو می شناسی؟

تا حالا شده احساس کنی یه غریبه وجودته که نمی شناسیش و کارهایی که اون می کنه به پای تو می نویسند.

وای به حال روزی که به این غریبه(از نوع بدش) عادت کنی.وجودش برات عادی بشه و باور کنی که این غریبه در واقع خودت بودی.

اصلا دوست ندارم دباره ی کمیته انضباطی و این که امروز چه اتفاقی برم افتاد بنویسند.یعنی اصلا حو صله اش و ندارم و حالم بهم میخوره از یاد آوریش.

کاش ذهن آدم یک دکمه داشت و می شد بعضی چیز ها رو از توش پاک کرد.

فقط همین و بدونید که خراب شد.

همه ی دعاهام یک جورایی کشک بودند.اصلا چرا ما دعا میکنیم؟

ولش کن می ترسم کفر بگم.یکی از علتهایی که دوست دارم الهیات بخونم همینه.

دلم می خواد از کارهای خدا سر در بیارم.به چرا های ذهنم جواب بدم و ایمانم به برآورده نشده یک دعا بند نباشه.

اصلا به جهنم مگه چه اتفاقی می خواد بیافته.فوقش مشروط شدم و تابستان جبران میکنم.

دنیا دو روزه و به قول مامانم خدا کنه همه مشکل یک آدم در این زمینه ها باشه.

خدیا بازم شکرت حتما حکمتی داشته.

هین که خانواده ی به این خوبی دارم .همین که تنم سالمه. خدایا ازت ممنونم.

خدایا ایمانی بهم بده که این طوری غصه این دنیا رو نخورم.

من خیلی آدم حساسی هستم.به کوچکترین مسئله انقدر فکر میکنم تا دیونه بشم.

مامانم همیشه میگه تو فردا ازاین خونه بری تا تقی به توق میخوره هروز میخوای با چشم های گریون بیای ور دل خودم.

دعا میکنم یکم آدم بشم.