هه هیییی جوونی

به مامان گفتم چند وقته اعصاب ندارم و اونم گفت از بیکاریه و کلی ازم کار کشید و از خستگی ناهارو سوزوندم. به غلط کردن افتادم.

.به نیلو زنگ زدم گفتم چی شد نرفتید کوه؟ گفت سعید(یکی از بچه ها که می خواستند با هم برنامه کوه بریزند) رفت سربازی و فعلا نمیشه که برن. گفت که یکی از استاد ها هم قراره دوشنبه بچه های87 رو ببره طالقان.

خدایی این بچه های 87 همش در حال گشت و گذار هستند ولی از بچه های ما آبی گرم نمیشه..

نیلو بیچاره مجبوره که مدرن و حذف کنه باز ریاضی2 برداره. بنده خدا میگه شبها کابوس میبینه که بازم افتاده.

دیروز سهیلا یکی از بچه های دوره پیش زنگ زدم. کلی اطلاعات رد و بدل شد و آمار همه رو در آوردیم.

واسه شام درست کردن دیگه هیچ کسی نا نداشت. سویس سرخ کردم و خوردیم .

مامان و بابا هم یکم حرف شون شد. بابا معتقده که مامان نباید از الان خونه رو زیر و رو میکرد. شاید حالا حالا نرفتیم.

مامان هم میگه کلی کار داره و تا اون موقع هم تموم نمیشه.

شب هدیه دوباره اون اس تکراری و زد .من از اون اس بدم میاد اینم همش اونو می فرسته.

می دونید دختر خوبی ها ولی خیلی ساده گول میخوره و زندگی شو به بازی میده. ولی میدونید از چیش خوشم میاد؟ از این که در آن واحد با 100 نفر هم باشه 100 تا شونم باور داره و حرفاشون و گوش میده.

به همه میخنده و رو میده .آخر یک بلایی سرش نیاد خوبه.

الان که نظرات دوستای گل و مهربون خوندم .به خدا دوست دارم جواب بدم ولی وقت نمیشه. ولی حتما بتونم سر میزنم.

تو پست قبلی هم کلی از بچه ها گفته بودند بخند و دنیا دو روزه و چرا غمگین هستی و از این حرفا.

یک آدم خجسته تو این دنیا وجود داشته باشه منم. بزرگترین غم دنیا رو هم داشته باشم تا کسی واقعا بهم نزدیک نشه بروز نمیدم.من این شما رو نزدیک دونستم که گفتم. دیروز یک خانم دکتره گفت که سطح هورمن بدن که بالا پائین بره هم باعث میشه آدم غمگین بشه. یک روحانی هم گفت که گناه باعث میشه. خواهرمم گفت که وقت شوهر کردنت شده ادا در میاری. کلی دعواش کردم. این و داداششم فقط میخواهند من نباشم جاشون وا بشه. نیست بچه اولم و فرماندهی دست منه. البته دیگه گذشت اون زمون که بزرگترها احترام داشتند.الانم قورتم ندن شانس آوردم.

ولی در کل من آدم شادی هستم ولی خوب دیگه آدم بعضی وقتا اینطوری هم میشه.

ولی باز راه حلی به ذهنتون رسید راهنمایی کنید.