عشق حسین

دیروز  تو روضه یک داستانی شنیدم که خیلی روم تاثیر گذاشت.

عشق حسین

در زمان های قدیم یک پسر یهودی بوده که پدرش براش یک عبا نو میخره.پسر میره و تو کوچه بازی میکنه.وقتی بازیش تموم میشه میبنه که عباش گم شده.کلی پرس و جو میکنه . 4 تا شاهد میگن که آره ما فلانی و دیدیم که عباتو برداشته.اون پسر راه میافته به سوی خونه اون بابا.از اونجایی که پدرش مرد عصبانی بوده و اگر بدون عبا برمیگشته کتک مفصلی میخوره تو دلش دعا دعا میکنه که عباشو پیدا کنه.

وقتی میرسه اون بابا میگه اون برنداشته و نباید تهمت بزنید.

دوباره  پسر یهودی ازش میخواد که عباش و بیاره.در نهایت اون پسر دزد میگه اگه من قسم بخورم حرفمو باور میکن؟

پسر یهودی میگه به کی میخوای قسم بخوری؟

میگه به پسر فاطمه که پدرش امیرالمومنین و اسمش حسین.

پسر یهودی  که بچه  با مرامی هست میگه که من از خیر عبا میگذرم  قسم نخور.

برمیگرده خونه و باباش یک سیلی میزنه بهش و توی زیرزمین زندانی اش میکنه.

شب امام زین العابدین خواب امام حسین و میبینند که امام حسین بهشون میگن که یک پسر یهودی که تو عشق به من صادق و پاک برو شفاعتش و پیش باباش بکن و از زندون درش بیار.

امام صبح زود به طرف خونه یهودی میرن و جالی سیلی خوردن پسر رو می بوسند.پدر اون پسر کلی از کارش پشیمون میشه و متوجه مرام و معرفت پسرش میشه و ازش شرم وحیا میکنه.

بله بچه های گلم اینه عشق حسین که حتی حاضر نمیشه کسی به حسین(ع) قسم بخوره.

ما کجای این عشقیم؟

اولین قدم عشق حسین اینه که مواظب دلت باشی و پاک نگهش داری.

راستی تو  اصلا رسم عاشقی و میدونی؟!!!!!!!!!